شاید برات پیش اومده باشه که وقتی می‌خوای یه کتاب یا مطلب سنگین رو شروع کنی، خیلی زود خسته بشی و دیگه تمرکز نداشته باشی. پیاده‌روی تصویری دقیقاً روشیه که کمک می‌کنه قبل از مطالعه دقیق، یه دید کلی از مطلب داشته باشی. باربارا اوکلی هم توی کتابش به نام یادگیری یاد بگیریم به این روش اشاره کرده و معتقده با یه پیاده‌روی تصویری میشه ذهن رو آماده پذیرش بهتر اطلاعات کرد.
پیاده‌روی تصویری یعنی مرور سریع و سطحی متن برای اینکه ساختار و محتوای کلی‌شو بفهمیم. توی این روش، لازم نیست همه چی رو دقیق بخونی؛ فقط می‌خوای بدونی کجاها مهمه تا چیزی از دستت در نره و برای یادگیری عمیق آماده بشی.
متن رو باز کن و با یه نگاه سطحی، عنوان‌ها، زیرعنوان‌ها و بخش‌های اصلی رو ببین. اینطوری دستت میاد که متن درباره چیه و ساختارش چه شکلیه.
مثلا ممکنه ببینی اسم فصل «پرخاشگری بین فردی» هست، و با خودت بگی: آهان! میخواد راجع به این حرف بزنه که چرا ادمها سر هم داد میزنن یا با لگد میرن توی شکم همدیگه! (بله میتونی از طنز استفاده کنی )
بعدش بری جلوتر و ببینی تیترهای صفحه اول این فصل «تعریف پرخاشگری» و «نقش قصد» هست. با خحودت میگی: منطقیه خب اول باید تعریف یک مفهوم رو بدونیم. حالا اصلا پرخاشگری به نظرم خودم یعنی چی؟ قصد چیه اصلا؟ چرا تاثیر داره؟
همینطوری هی با خودت حرف می زنی و جلو میری.
معمولاً توی متن‌های آموزشی، تصاویر و نمودارها کلی نکته رو خلاصه می‌کنن. با نگاه کردن به اینا میتونی راحت‌تر بفهمی متن چه اطلاعات مهمی داره. مثلا ممکنه یک عکس شیک از یک آقای کت و شلواری ببینی و با خودت بگی این حتما دانشمند مهمیه و حرفای مهمی زده، بعد بیای توصیف زیر عکس رو نگاه کنی و بفهمی طرف یک ساختمان اداری رو منفجر کرده و کلی آدم رو کشته! در نتیجه هیچ وقت اسمش یادت نره: آندرس برویک.
سعی کن با هر عکس و نموداری که می بینی کلنجار بری و برداشت خودت ازش رو توی ذهنت بیان کتی.
حالا که یه ایده کلی از متن داری، برو سراغ مقدمه و بخش‌های خلاصه. اینجاها معمولاً مفهوم کلی و مهم‌ترین نکات متن رو میتونی پیدا کنی. البته میتونی از ابتدای متن شروع کنی و به پیاده رویت ادامه بدی، اما بعضی ها پیشنهاد میدن قسمت اول و آخر متن رو با هم مرور کنی، یعنی همون آخر کار.
اگر توی این مرور سریع، چیزی توجهت رو جلب کرد، میتونی با کلمات کلیدی یا نقشه‌های کوچیک یادداشتش کنی. اینا بعداً توی مطالعه عمیق‌تر کمکت می‌کنن که دوباره به نکات اصلی برگردی. دقت کن قرار نیست خلاصه نویسی کنی یا یادداشت های مفصل بنویسی، اما اگر چیز جالبی به ذهنت رسید یا سوالی برات پیش اومد که بعدا باید جوابش رو بفهمی، بنویس. من معمولا اینها رو توی حاشیه کتابم با مداد یادداشت می کنم. گاهی هم اصلا چیزی نمی نویسم.
بعد از مرور کلی، از خودت بپرس: «این متن قراره چه سوال‌هایی رو جواب بده؟» یا «چی می‌خوام بیشتر ازش یاد بگیرم؟» این سوالها کمک می‌کنن که موقع مطالعه تمرکز بیشتری روی نکات مهم داشته باشی.
این مرحله خیلی مهمه. به نظر من هدف اصلی پیاده روی تصویری، ایجاد سوالها و قلاب های ذهنیه که کمک می کنن بعدا بهتر مطالب رو بفهمیم و برای مدت طولانی تری توی ذهنمون بمونه. پس برای اینکه بدونی آیا پیش خوانیت موفقیت امیز بوده یا نه، نگاه کن ببین آیا سوالی برات ایجاد شده یا نه!
پیاده‌روی تصویری کمک می‌کنه تا بدون اینکه وقت زیادی از دست بدی، سریعاً یه دید کلی از متن پیدا کنی و با خیال راحت‌تر بری سراغ جزئیات.
وقتی از قبل می‌دونی قراره چی بخونی، مطالعه‌ات هدفمندتر و متمرکزتر میشه و فقط حواست به نکات اصلی هست.
این روش، ذهن رو آماده می‌کنه که اطلاعات جدید رو بهتر بگیره. مثل نقشه‌ای که کمک می‌کنه بهتر به مقصد برسی.
پیاده‌روی تصویری یکی از روش‌های مؤثر در یادگیریه، مخصوصاً واسه کسایی که با کلی مطلب مواجه‌ن یا باید چیزی رو مطالعه کنن که سخت و طاقت فرساست. پس دفعه بعد که خواستی یه متن طولانی رو شروع کنی، اول کمی وقت بذار و از این روش استفاده کن تا یادگیریت هم سریع‌تر و هم بهتر بشه!
TITLE_TEMPLATE
TITLE_TEMPLATE
TITLE_TEMPLATE
TITLE_TEMPLATE
