در مسیر ساخت عادتهای تازه و بهبود بهرهوری، معمولاً نکات زیادی به ذهنمون میرسه که بهشون توجه میکنیم: اینکه کار رو چه وقتی انجام بدیم، چطور انجامش بدیم، هر بار چقدر براش وقت بذاریم یا حتی اینکه توی چه مکانی انجامش بدیم. ماها که به برنامه ریزی علاقه مندیم معمولا انجام دادن یا ندادن اون کار رو مدام ثبت می کنیم و حتی کیفیت انجامش رو هم ممکنه بنویسیم. اما این وسط، یک نکته ی کلیدی هست که اغلب فراموش میشه: اهمیت پیوستگی!
نباید فراموش کنیم که خودِ پیوسته ماندن در یک فعالیت، بهتنهایی بسیار ارزشمند است. گاهی اونقدر روی کیفیت انجام یک کار تمرکز می کنیم که از اصل موضوع یعنی «ادامه دادن» غافل میشیم.
فرض کن فردی عادت کرده هر روز به باشگاه بره و یک ساعت تمرین کنه. ممکنه این روند تا ده روز بدون مشکل ادامه پیدا کنه. اما در روز یازدهم، وقتی از خواب بیدار میشه، احساس میکنه خسته است و حوصله ی انجام تمرینهای همیشگی را نداره. در این لحظه، او در یک دوراهی قرار میگیره:
تو باشی کدوم راه رو انتخاب می کنی؟
اگر هدف عادتسازی پایدار باشه، تصمیم درست اینه که به باشگاه بره حتی اگر تمرینش کوتاهتر یا کمکیفیتتر از روزهای قبل باشه. چون در این حالت پیوستگیاش را حفظ کرده. این یعنی خونهی مربوط به تمرین اون روز در ردیابش عادتش (habit tracker) خالی نمیمانه و مسیر ساخت عادت قطع نمیشه.

باید بپذیریم که در مسیر هر عادت، بعضی روزها کیفیت عملکردمون پایینتر خواهد بود. اما قرار نیست فقط در روزهایی که حس عالی داریم یا بازدهیمون بالاست، کار را ادامه بدیم. اگر اینطور فکر کنیم، عادتسازی هیچوقت به نتیجه نمیرسه. چون روزهای بسیاری بدون تمرین بدون ورزش بدون مطالعه می گذرند و اینطور خودمون رو توجیه می کنیم که: اگه کاری نکنم بهتر از اینه که کیفیت کارم پایین باشه.
پیوستگی مهمه چون عادتها با تکرار شکل میگیرند، حتی اگر کیفیت هر بار اون قدرها بالا نباشه. تعداد کم و کمیفیت بالا نمیتونه عادتی رو شکل بده!
تونستم نظرت رو تغییر بدم؟ آیا حالا تو هم با من موافقی که کمیت مهمتر از کیفیته؟
بحث و گفتگو
برای ثبت نظر ابتدا باید وارد حساب کاربری خود شوید
وارد شویدTITLE_TEMPLATE
TITLE_TEMPLATE
TITLE_TEMPLATE
TITLE_TEMPLATE
دنیا🪴👷🏻♀📚
30 فروردین 1404 ساعت 22:21
نیکو
20 آبان 1404 ساعت 14:51