انواع روش های برنامه ریزی

برنامه‌ریزی فقط یه مدل نداره! قراره با چهار روش متفاوت برنامه ریزی آشناشیم!

شاید تا الان فکر می‌کردی برنامه‌ریزی فقط یه جور خاصه. یک دفتر برداری، ساعت بزنی که چه زمانی چی کار کنی، بعدم هی عقب بندازی چون اوضاع اون‌جوری که نوشتی پیش نمی‌ره!

ولی واقعیت اینه که برنامه‌ریزی مدل‌های مختلفی داره و هرکدوم به یه سبک زندگی یا شرایط خاص می‌خورن.
توی این مقاله، ۴چهار تا از رایج‌ترین روش‌های برنامه‌ریزی رو به زبون ساده برات توضیح دادم، تا راحت‌تر بتونی تصمیم بگیری که کدوم سبک بیشتر با حال و هوای تو سازگاره.

 

۱. برنامه‌ریزی ساعتی | Time-Based Planning

اینجا باید برای هر کاری یه ساعت دقیق مشخص کنی. مثلاً بگی ساعت ۹ تا ۱۰ مطالعه، ۱۰ تا ۱۱ خرید، ۱۱ تا ۱۲ ورزش و…

این روش به درد کسانی می خوره که:

  • تجربه‌ی زیادی در برنامه‌ریزی دارن
  • خودشون رو خوب می‌شناسن
  • زمانشون تا حد زیادی دست خودشونه

اما اگه تازه‌کاری، پیشنهاد نمی‌کنم با این روش شروع کنی. چون در زندگی واقعی، کلی چیز غیرمنتظره ممکنه پیش بیاد که برنامه‌تو بهم بریزه. 

۲. برنامه‌ریزی وظیفه ای | Task-Based Planning

اینجا اصلاً با ساعت کاری نداری. فقط یه لیست از کارهایی که باید تو یه روز یا هفته (یا هر چارچوب زمانی دیگه) انجام بدی می‌نویسی. ترتیبش مهم نیست، فقط این مهمه که تیک بخورن و تموم بشن.

من این روش رو خیلی دوست دارم و برای شروع خیلی مناسبه، چون:

  • خیلی منعطفه
  • مناسب شروع برنامه‌ریزیه
  • باعث نمی‌شه از قبل احساس شکست کنی

من خودم تو بیشتر روزها، هفته‌ها و حتی ماه‌ها از همین مدل استفاده می‌کنم. اگه نمی‌خوای از همون اول به ساعت مقید باشی، این یه گزینه‌ی خیلی خوبه. اینجا محدودیتی برای زمان یا ترتیب انجام کارها نداری و آزاد ِ آزادی!

۳. برنامه‌ریزی شرایطی | Conditional Planning

این روش مخصوص وقتیه که نمی‌تونی با ساعت دقیق کار کنی اما همچنان تمایل داری خودت رو یک جوری محدود کنی. مثلاً به جای اینکه بگی "ساعت ۴ زبان می‌خونم"، می‌گی "بعد از ناهار زبان می‌خونم" یا "وقتی بچه‌م خوابید، مطالعه می‌کنم".

برنامه ریزی شرایطی برای کسانی مناسبه که:

  • وقت کارهاشون دقیق نیست
  • مامان و باباهایی که کارهاشون با خواب و بیداری بچه‌ها تنظیم می‌شه
  • کسایی که فقط یه حدود زمانی می‌خوان، نه یه ساعت دقیق

این روش حس آزادی بیشتری بهت می‌ده، چون به جای گیر افتادن تو عددها، با شرایطت پیش می‌ری.

۴. زمان‌بندی جعبه‌ای | Time Boxing

اینجا به جای اینکه بگی چه کاری رو چه ساعتی انجام بدی، می‌گی که تو چه بازه‌ای قراره روی چه دسته‌ای از کارها تمرکز کنی. یعنی از یک طرف بازه ی زمانی داریم و از طرف دیگه یک دسته از کارهای مشابه داریم که قراره در اون زمان انجام بشن.
مثلاً:
شنبه صبح → کارهای خونه
دوشنبه بعدازظهر → پروژه‌ی شغلی
جمعه عصر → استراحت و تفریح

این روش زمانی به درد می‌خوره که:

  •  داری برای یک هفته یا ماه برنامه‌ریزی می‌کنی
  • وقتی نمی‌خوای برنامه‌ات ریز و سخت باشه
  • وقتی می‌خوای تمرکزت روی یک نوع کار حفظ بشه

جعبه های زمانی هم می‌تونه کوتاه باشه (مثلاً دو ساعت) یا خیلی طولانی (نصف یا کل روز). من خودم برای برنامه‌ریزی‌های هفتگی و ماهانه از این روش زیاد استفاده می‌کنم.

نکته‌ی آخر: ترکیب کردن همیشه جواب می‌ده!

هیچ‌کدوم از این روش‌ها مطلق نیستن. تو می‌تونی از ترکیبی از این‌ها استفاده کنی. مثلا یک روز از هفته رو با زمانبندی جعبه ای پیش ببری، بقیه ی روزها لیست وظایف بنویسی و یک روز هم که سرت خیلی شلوغه زمانبندی شرایطی داشته باشی.

حالا تو بگو!

با کدوم مدل راحت‌تری؟
اصلاً کدومش رو تا حالا امتحان کردی یا می‌خوای امتحان کنی؟
 

بحث و گفتگو

ورود

برای ثبت نظر ابتدا باید وارد حساب کاربری خود شوید

وارد شوید
هلیا حیدری

هلیا حیدری

05 تیر 1404 ساعت 16:15

من دوست دارم تا ظهر رو با برنامه ریزی وظیفه ای پیش برم و از ناهار به بعد برنامه ریزی ساعتی 😌💛
دنیا🪴👷🏻‍♀📚

دنیا🪴👷🏻‍♀📚

30 فروردین 1404 ساعت 22:19

سلام 🌷من بیشتر وقت ها برنامه ریزی وظیفه ای دارم اما الان که این متن رو خوندم از برنامه ریزی شرایطی هم خوشم اومد خصوصا برای محدود کردن استفاده از گوشی و ....
زهرا نجاری

زهرا نجاری

31 فروردین 1404 ساعت 09:10

سلام دنیا جان. برای محدودسازی خیلی جوابه