نوشتنی ها و ننوشتنی های برنامه ریزی

برنامه ریزی تقریبا جزو جدا نشدنی اوقات اکثر ماها شده. کافیه یه مدت با برنامه ریزی درست و اصولی پیش بریم، اونوقت دیگه هیچ کاری رو بدون برنامه ریزی نمی تونیم انجام بدیم! اما یه لیست برنامه ریزی اصولی چه شکلیه؟ باید خیلی طولانی و شامل جزئیات باشه یا خلاصه و کلی؟ هر لیست برنامه ریزی اصولی، حالا میخواد روزانه باشه یا هفتگی، تو بولت ژورنال باشه یا گوگل کلندر یا هر سیستم برنامه ریزی دیگه که دارین، شامل یه سری نوشتنی ها و ننوشتی ها هستش که در ادامه این پست در موردشون توضیح میدم.  

سه مورد از نوشتنی های لیست برنامه ریزی

این سه مورد، سه تا از اصلی‌ترین مواردی هستن که ما تو لیست وظایفمون حتما باید بنویسیم. البته هر شخص بنا به موقعیت خودش می‌تونه موارد دیگه ای رو هم اضافه کنه.

1. کارهایی که احتمال داره فراموش کنیم: مثلا نوبت گرفتن از دکتر رو برای اینکه فراموش نکنیم، بهتره حتما توی لیست برنامه ریزی خودمون بنویسیم.
2. مواردی که تمایلمون به انجامشون کمه: یه سری کارها هستن که اگر بنویسیم، انجام میدیم و تیک می‌زنیم. اگر ننویسیم حتی اگر یادمون هم باشه، انجامشون نمیدیم! مثلا با خودمون قرار گذاشتیم روزانه ۱۰ صفحه مطالعه آزاد داشته باشیم. اگر ننویسیم هم احتمالا یادمون می‌مونه ولی مدام مطالعه رو عقب می‌ندازیم و انجامش نمیدیم. در حالی که اگر تو لیست وظایفمون نوشته باشیمش احتمال انجام دادنش رو بالا می بریم. مخصوصاً اگر برای اون زمان یا شرطی هم مشخص کرده باشیم. مثلاً قبل از صبحانه ۱۵ دقیقه مطالعه کنم یا بعد از استراحت ناهار ۱۵ دقیقه کتاب بخونم. این نوشتن باعث میشه که مدام به فکر باشیم تا اون کار رو انجام بدیم و تیک بزنیم. همین تیک زدن هم خودش شبیه جایزه دادنه!  اون حس خوبی که به ما میده و دوپامینی که ترشح میشه که ایول انجامش دادی، خودش انگیزه‌ای می‌شه واسه اینکه اون کار انجام بشه. بنابراین ما حتی یه سری کارهایی که فراموش نمی‌کنیم و احتمال میدیم که صرفاً به خاطر همین ننوشتن انجام نمیدیم رو هم، توی لیست کارهامون باید بنویسیم.
3. مواردی که کارکرد گزارشی دارن: این مدل کارها رو یادداشت می کنیم تا زمانی که خواستیم برناممون رو ارزیابی کنیم، از این گزارش ها استفاده کنیم. مثلا باشگاه ثبت نام کردیم و می‌دونیم حداقل یک ماه آینده رو چون شهریه دادیم، باشگاه میریم. ولی همچنان روزایی که باشگاه میریم رو می نویسیم و تیک می زنیم. اینجوری توی ارزیابی‌های آخر هفته یا آخر ماه، ساعت‌ها و روزهایی که ورزش کردیم و یا میزان فعالیت ورزشیمون رو می‌تونیم ارزیابی کنیم.

 

دو مورد از ننوشتنی های لیست برنامه ریزی

این دو مورد رو بهتره در لیست برنامه ریزی هامون ننویسیم:

1. مواردی که تبدیل به عادت شده اند: مثلاً از ۶ ماه پیش مطالعه روزانه داریم و این کار به یک روتین خوب زندگیمون تبدیل شده که نمی‌تونیم کنار بذاریمش. موارد این مدلی که برامون تبدیل به عادت شدن و یک انگیزه درونی بالا برای انجامشون داریم رو نیازی نیست که بنویسیم. چون با نوشتنشون فقط لیست کارهامون طولانی میشن.
2. مواردی که اصلا انجامشون نمیدیم: یه سری کارها هستن که چه بنویسیم و چه ننویسیم، انجامشون نمیدیم! گاهی فکر میکنیم شاید اگر این کار رو توی برنامه ی امروزم بنویسم باعث بشه تا انجامش بدم، اما بازم انجام نمیدیم. این موارد بهتره نوشته نشن. چون کارهایی هستند که احتمالاً مدت زیادی هستش که می‌نویسیم و انجام نمیدیم و انگیزه درونی یا شرایط انجامشون رو نداریم.

  آگاهی داشتن نسبت به مواردی که می‌نویسیم و سرانجام و عاقبت اونها، آگاهی ارزشمندی هستش. علاوه بر اون جرات ننوشتن مواردی که ننوشتن اون ها بهتره هم خیلی مهمه. صرفاً طولانی کردن لیست وظایف، به این معنا نیست که ما آدم موفقی هستیم یا برنامه‌ریزی درستی داریم! اتفاقاً در لیست اولویت‌ها، وظایف و اهداف، هرچه موارد کمتر ولی ارزشمندتری بنویسیم، بیشتر جلو می‌افتیم. راستی حالا که صحبت از برنامه ریزی شد اگر دوست داری یه سری به پست هایی که لینکشو برات میذارم هم بزن: چطور در بولت ژورنال برنامه ریزی هفتگی انجام دهیم؟ برنامه ریزی هفتگی با اولویت گذاری